Het idee was er al bij de jaarwisseling, maar het bleef alleen sluimeren in het achterhoofd. Een "Maison Maurice", kan dat wel? Kunnen wij dat? Kan ík dat wel?
Het leek veel en moeilijk. Bovendien waren we net gestart met een gigantische renovatie van het huis, was het -32°C en waren ook de schuren nog bouwvallig. We moesten uit het huis want rondom ons verdwenen muren en plafond. Onze kleine pup beet zich een weg door de dag en wij zaten met de handen in het haar...
Kortom, het ideale moment om iets nieuws te beginnen!
Toen Sofie een maand kwam logeren in februari (en wij midden in een kleine verbouwcrisis terecht kwamen, timing!) liet het hele idee van Maison Maurice ons niet los. En hoewel we bijna uit ons vel bibberden en de auto wel eens in de gracht belandde door het ijs op de baan, was de weg naar de zomer niet erg lang meer.
Deadlines werden gesteld. De website moet zo snel mogelijk gemaakt en online. We wilden 2 themaweken organiseren in try-out. Sofie nam de inhoud daarvan voor haar rekening (en gelukkig maar, dat is helemaal waar ze zo goed in is!).
We zochten en bezochten mogelijke locaties bij ons in de buurt, want bij ons kon het écht niet. De schuren waren niet meer dan een bouwval en de tijd te kort om er nog wat van te maken. Of toch niet?
Geen enkele locatie deed ons hart sneller slaan en niks kon tippen aan wat er in onze eigen tuin te vinden was. Tijd tekort of niet, het moest dan maar!
Half april schopte het begin van de lente de winter eindelijk buiten... we konden starten! De volgende 3 maanden waren er van volle dagen hard werken, bezoekjes van handige Harry's (bedankt Wim en Robin!), veel bijleren, proberen en herbeginnen. Slapeloze nachten, vroege ochtenden en late avonden. Maar wel bij ons thuis en dat gaf tonnen energie.
Sofie werkte thuis in België aan de invulling van de themaweek die we kozen: "Hjärtligt Välkommen", hartelijk welkom. De inschrijvingen kwamen, en er was geen weg meer terug.
Wij besloten vanuit het huurhuisje terug naar ons huis te verhuizen, hoewel dat nog lang niet klaar was. We wilden er zijn, op die plek waar we zo gek op zijn! Familie en vrienden kwamen aan het begin van de zomer mee de punten op de i zetten (puntjes waren het niet, dat zou wat optimistisch zijn) en dat was een heerlijke tijd. Vlak voor de eerste fijne bezoekers de locatie zouden komen uittesten, liep de douche over en gaf de grasmachine forfait. Alsof het allemaal nog niet spannend genoeg was! Maar zoals gewoonlijk kwam het weer goed en konden we toewerken naar de start van de themaweken... Sofie kwam aan en samen maakten we de tenten en schuren extra gezellig.
En toen waren ze daar, onze eerste "themawekers"... Het hart klopte in de keel, het was nu of nooit! Wat zouden onze gasten vinden van de locatie? En het eten? En het programma? En de begeleiding? En... ?
Sofie en ik gaven ons helemaal bloot (gelukkig enkel figuurlijk ;) ) en haalden alles wat we in ons hadden naar boven om ieders verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.
De eerste week ging voorbij, de tweede volgde. Op adrenaline gingen we door. Tranen van vermoeidheid in de keuken werden verstopt achter een glimlach en een stuk chocolade af en toe deed de rest. Verliep alles perfect? Natuurlijk niet! We leerden veel, kregen nieuwe inzichten, en weten waar we het anders willen doen. En dat was natuurlijk de bedoeling. Maar het was ongelooflijk fijn, interessant, leerzaam en onze gasten warmden stuk voor stuk ons hart.
Onze eerste "themawekers" gingen tevreden naar huis, en daar deden we het voor.
Bij ons was de batterij leeg... Doodop waren we. Van de spanning, van de inspanning en van de ontlading... We waren voluit gegaan, en all in. En na een lange periode van verbouwen en opbouwen, was dat het laatste restje energie dat verdween. Daar waar we vooral de gasten nieuwe energie wilden geven, vergaten we even onszelf. We gingen over onze grens, en dat is ok (voor heel even), want ook dat was een wijze les. Wat vooral bleef hangen na de themaweken, is een gevoel van dankbaarheid. Voor de fijne mensen die ons hielpen, kwamen logeren en uittesten, voor zij die ons oppepten en deden lachen. Dankbaarheid voor een prachtige zomer op alle vlakken. En vooral omdat het duidelijk werd: ja, dit kunnen we! En dat niet alleen, we doen het goed ook!
We maken ons weer klaar voor een fantastische zomer. De zin is er en de batterijen zijn geladen!
Welkom bij ons thuis. Welkom bij Maison Maurice Zweden!